Headbanger’s Balls Fest in Izegem bestaat 15 jaar als festival en is toe aan zijn dertiende editie. De ticketverkoop ging vlot en op een handvol tickets na was dit indoorfestival uitverkocht. Zoals wel vaker bij dit festival was de affiche een uitdagende uitnodiging om kennis te maken met bands die onze aandacht verdienen.
De aanwezigen hadden misschien even wat tijd nodig om te wennen aan de nieuwe host van dit indoorfestival. Omdat presentator Daf met zijn Growing Horns op het podium stond en maar moeilijk zichzelf kan aankondigen, werd die rol voor deze editie doorgeschoven naar comedian, podcaster en metalhead Kevin Pottier. Hij nam die rol met veel enthousiasme op.
Cobracide is een vijfkoppige death-thrashband uit Brugge, bekend om hun razendsnelle riffs en helse vocalen. In februari 2022 gaven deze locals hun eerste liveshow en die zomer brachten ze hun debuut-EP ‘Inner Aggression’ uit. Met invloeden van bands als Slayer, Sepultura en Death hebben ze een agressieve sound waarmee ze al snel een trouwe fanbase wisten te verzamelen. In 2023 bracht de band de single Unholy uit, een belangrijke stap vooruit.
Na talloze shows als support van onder meer Suicidal Angels, waaronder een mini-tournee door Europa met Mindwars (ex-Holy Terror), richt Cobracide zich nu volledig op de laatste stappen van de pre-productie van hun nieuwe album, dat dit jaar zal verschijnen. In Izegem brengt deze jonge band alles van de EP uit 2022 en Unholy. De nog-niet-opgenomen tracks die we hoorden in De Leest maken dat we uitkijken naar die volgende release.
Twee bandleden maken in Izegem hun live-debuut bij de band: drummer Bram en gitarist Lukas. Beiden zaten eerder in Nyrak en Dark Palace. De band opent Headbanger’s Balls Fest met veel enthousiasme en een shitload aan agressieve riffs en wijdbeense poses. De zaal staat meteen goed gevuld en op de eerste rijen slaan ze al driftig aan het headbangen. Voorbij de eerste rijen is er veel enthousiasme als Black Magic van Slayer voorbijkomt in de set. Daar scoor je natuurlijk altijd mee. Muzikaal hebben ze alles goed voor elkaar en zanger Jens is een beest op het podium.
Hoewel het nog vroeg op de dag was, wist deze band vlot te overtuigen. Cobracide surft mee op de golf van vernieuwde aandacht voor thrash, al gaat het bij deze band breder dan dat. Ze zijn een vaste waarde in het clubcircuit in Vlaanderen en soms al eens in het buitenland, en ze worden regelmatig gevraagd voor festivals. Deze zomer staan ze zowaar op Alcatraz. Het komt er voor Cobracide nu op aan om door te pakken naar groter, meer, een nog professionelere aanpak, … en wie weet wat er dan mogelijk is.
Your Highness staat bekend vanwege de kolossale riffs en woeste live-energie. Deze Antwerpse band heeft al podia gedeeld met legendarische bands zoals Corrosion Of Conformity en High On Fire, en op festivals gespeeld als Graspop, Pukkelpop en Desertfest. Hun nieuwste album, Under The Weight, omvat sludge, stoner metal en donkere bluesy tonen, verpletterende riffs, ‘bone breaking’ ritmes en mysterieuze melodieën.
Your Highness kende twee tegenslagen. Eerst maakte hun drummer duidelijk dat hij er in Izegem niet bij kon zijn. De Antwerpse band was al bijna klaar om af te zeggen, toen Kris van labelgenoten Tangled Horns aanbood om in te springen. Hij studeerde alle nummers van de set thuis in, maar een gezamenlijke repetitie met de hele band vooraf lukte niet. Tot overmaat van ramp had één van de bandleden een lekke band onderweg naar Izegem, maar hij haalde het nog net op tijd. Misschien dat al die tegenslagen de energie uit de band gezogen had. What doesn’t kill you, makes you stronger, maar wij hebben Your Highness al met meer grinta op het podium gezien. Bovendien was de lichtshow heel matig, zeker gezien de mogelijkheden die er waren. De vonk sloeg in Izegem niet echt over op het publiek. We hoorden dat deze band een maand eerder een fantastisch concert speelde in Middelburg, met Mould en LowMad. Op volle sterkte presteert Your Highness ongetwijfeld bovengemiddeld, maar op Headbanger’s Balls was deze diamant te ruw om te schitteren.
De Belgische sludge/doom-zwaargewichten Growing Horns maakten dit jaar hun terugkeer naar het podium van De Leest, na hun eerdere passage in 2018. In een exclusieve HBF-set bracht Growing Horns in première hun langverwachte tweede album The Essence Of Suffering integraal en in de albumvolgorde. Deze brute nieuwe release volgt in de voetsporen van hun veelgeprezen debuut, The Nobility Of Pain. We hoorden vorig jaar al een paar nieuwe nummers en die klonken alvast veelbelovend. Die verwachting werd helemaal ingevuld. Daf droeg Godvergeten op aan de pas overleden Paus en Cutthroat Democrisy aan de Amerikaanse president Donald Trump. Tussendoor kondigt Daf nog track aan als een Slayer-cover, maar dat blijkt een grapje te zijn.
Deze band verkeert in bloedvorm en dat vertaalde zich in een spontane moshpit bij de laatste track in de set. Deze band is helemaal klaar voor de festivals. Na Izegem staan er al nog een paar leuke data in de agenda van Growing Horns. In juni spelen ze bijvoorbeeld als support van het legendarische Dopethrone.
Behalve Growing Horns was er nog een tweede band die mag ‘terugkeren’ naar Headbanger’s Balls Fest en dat was Cobra The Impaler. De band, opgericht door Thijs De Cloedt (Aborted, Horses On Fire, Haester) brengt een snoeiharde mix van brute riffs, strakke grooves en cleane maar intense vocalen. Denk aan een explosieve mix van Mastodon, Baroness en misschien Gojira, waar kracht en melodie naadloos in elkaar overlopen.
Hun eerste officiële optreden ooit vond plaats op het podium van De Leest, nog voordat hun debuutalbum Colossal Gods zou uitkomen, als opener in 2021. Ze schopten het meteen tot publiekslievelingen, en nu keren ze terug met hun tweede album Karma Collision. Met een sound die nóg technischer en gelaagder is geworden en met refreinen die zich in je brein vastzetten. Deze Belgische band kwam naar Izegem na een lange promotour doorheen Europa. In de UK speelden ze eind vorig jaar als support van Katatonia.
We zagen Cobra The Impaler eerder dit jaar al aan het werk in de Schakelbox in Waregem, toen zonder bassist (en tweede stem) Mike. In Izegem waren ze wel op volle sterkte en dat zorgde voor een set met nog meer energie. Zanger Manuel keek ik in de bindteksten met veel lof terug op de eerste passage van de band in Izegem en ook het publiek houdt wel van een band die terugkeert in een ‘grotere’ gedaante, wat we eerder al zagen bij onder meer Psychonaut. De zaal stond volgepakt (niemand aan de toog of eetstandjes), bij elke track wiegden de hoofden mee op de melodie, bij heel wat tracks werd het ritme meegeklapt en ook deze band werd beloond met een spontane moshpit en een enkele crowdsurfers. En dan was het bovendien nog de verjaardag van gitarist James.
Cobra The Impaler was op Headbanger’s Balls deze keer de ‘afsluiter’ van het Belgische luik van de affiche. Als ze nog eens terugkomen, zullen ze misschien tussen de internationale bands moeten staan.
De Zwitserse avant-garde metalband Schammasch bracht vorig jaar, na vijf jaar stilte, het nieuwe meesterwerk The Maldoror Chants: Old Ocean uit. Geïnspireerd door de poëtische en surrealistische teksten van Les Chants de Maldoror, duiken ze dieper in thema’s van existentiële eenzaamheid en de onmetelijkheid van de oceaan.
Muzikaal verbreedt Schammasch opnieuw de horizon op dit album: donkere goth-invloeden, hypnotiserende ritmes, industriële soundscapes en orkestrale accenten creëren een meeslepende en filmische ervaring.
België is zeker geen onbekend terrein voor deze Zwitserse band. Vorig jaar vielen ze last minute in toen Sakis Tolis (van Rotting Christ) als headliner moest afzeggen op het Hardrock Fest in Avelgem. Een jaar eerder stonden ze in Het Depot in Leuven met Harakiri for he Sky en net voor de coronapandemie speelden ze in Antwerpen met Enthroned.
Schammash was een berekende gok in de programmatie. Het is een blackmetal-band, met bovendien nog maskers op het podium, zoals bij Ghost en Briqueville, wat voor sommige metalheads een brug te ver is. Schammash kon overtuigen door een hoog niveau van techniciteit te combineren met een toegankelijk geluid. Blackmetal met vooral cleane vocalen en met elementen van prog, atmosferisch en bij momenten zelfs cosmic. Hun performance met maskers en gewaden heeft uiteraard iets van een ritueel, maar ze blijven weg van de klassieke decors met schedels en kaarsen. Visueel werd de muziek perfect ondersteund door een perfecte lichtshow. Eens de fotografen niet langer in de fotopit stonden, gingen bij twee van de vijf bandleden de maskers af. Leuk dat het mysterie slechts een deeltje is van en niet koste-wat-het-kost wordt volgehouden.
Enkele tientallen mensen in het publiek waren speciaal voor Schammasch naar Izegeme gereisd. Voor velee anderen was dit een aangename kennismaking. De zaal stond misschien niet meer zo volgepakt als voor Cobra The Impaler, maar als de verkoop aan de merch-stand een indicator is, dan heeft deze Zwitserse band heel wat mensen kunnen bekeren.
Dozer werd opgericht in de jaren ‘90 en lag mee aan de basis van de Europese desertrock-scene. Deze Zweedse band zette zichzelf op de kaart met snoeiharde riffs, groovende fuzz en een sound die fans van Kyuss en Fu Manchu meteen zullen herkennen. Na een lange stilte kwamen ze in 2023 terug met Drifting in the Endless Void, een album dat bulkt van de energie en dat bewijst dat ze nog altijd tot de top behoren. Dit jaar is er Return to Rewind, een verzamelalbum met singles, B-kantjes en tracks die fans niet altijd makkelijk terugvinden.
Dozer staat garant voor een wervelwind van zware gitaren, stuwende baslijnen en een muur van geluid die je meesleept naar de stoffige woestijnen van pure stonerrock. De vorige keer dat je Dozer aan het werk kon zien in een zaal in België, was op Desertfest in Antwerpen in 2015. Dozer is niet de band die breed bekend is bij een klassiek metalpubliek. Toch stond Dozer in 2022 op Alcatraz en in 2023 op Hellfest.
Bij de start van de set van Dozer staat De Leest opnieuw helemaal vol. Als de soundcheck een paar minuten langer duurt dan vooropgesteld, worden mensen al wat ongeduldig. Dozer is een diesel die een paar tracks nodig lijkt te hebben om op snelheid te komen. Daarna is het eerder een trein die blijft doordenderen. In een lange set mixt de Zweedse band oud en nieuw werk. Het publiek vindt het allemaal superleuk en reageert enthousiast tussen elke track. Na een nummer of vijf zitten band en publiek nog meer op dezelfde golflengte en dan krijgt de security aan het podium het druk met crowdsurfers.
De Zweedse band Katatonia brengt al sinds 1991 een unieke mix van metal en progressieve rock. Wat begon als een death/doom act, groeide uit tot een band met een atmosferische en emotionele sound die hen tot één van de meest geliefde bands in het genre maakt. Met albums als Viva Emptiness, The Great Cold Distance en Sky Void of Stars blijft de band rond zanger Jonas Renkse de lat steeds hoger leggen. Hun nieuwe album, Nightmares as Extensions of the Waking State, komt pas in juni uit. Daaruit speelden ze in Izegem al de vooruitgescoven single Lilac.
Gitarist Anders ’Blakkheim’ Nyström, één van de mede-oprichters, heeft zopas, na 35 jaar, de band officieel verlaten. Hij werd sinds vorig jaar al vervangen op concerten. Katatonia kwam speciaal voor Headbanger’s Balls Fest overgevlogen en daarbij waren de gitaren en ander materiaal plots spoorloos op de vertrekkende en toekomende luchthaven. De organisatie had al scenario’s klaarliggen om gitaren van andere bands in te zetten, maar net op tijd werden die alsnog opgespoord en naar Izegem gebracht.
Katatonia heeft een goede band met het Belgische publiek en de band was zelf enthousiast dat ze hier als headliner konden staan. Ondanks de heel brede mix van metalgenres op dit festival, was ook voor Katatonia de zaal zo laat op de avond nog heel goed gevuld.
Als headliner bracht Katatonia een mix van oud en nieuw werk. Speciaal voor Headbanger’s Balls hadden ze Drab Moon ingestudeerd, een track die ze naar eigen zeggen nog nooit eerder live gebracht hebben en wat voor enige nervositeit zorgde bij de band. Het publiek genoot vooral met volle teugen van deze topband, ongeacht welke track ze speelden.
Later dit jaar speelt Katatonia nog op Graspop, waar ze al drie keer eerder stonden. Ten minste, als de gitaren niet vermist geraken bij de terugvlucht.
Headbanger’s Balls Fest kan opnieuw terugkijken op een geslaagde editie: op een haar na uitverkocht en met veel enthousiasme bij publiek en bands. Op naar de volgende editie. Wij kunnen al bijna niet meer wachten om te horen welke namen ze voor 2026 uit de hoed zullen toveren.