Na een stilteperiode van zo’n 3 jaar treedt Jacqueline Govaert toch weer even naar buiten: solo optredens in Utrecht, Amsterdam en Eindhoven. Het laatste van deze drie optredens wat ik vanavond bijwoon vindt plaats in een intieme setting: een heuse kapel. Het is niet het eerste optreden wat ik hier meemaak, en ik ben benieuwd of de doodse stilte en absolute aandacht voor de muziek vanavond ook weer waargemaakt wordt. Maar de voortekenen zijn gunstig: de meeste van de 200 bezoekers (de avond is uitverkocht) zitten al aandachtig en in afwachting van wat komen gaat op hun stoel.
Stilte en intimiteit zijn tekenend voor de sfeer als de zusjes Nina en Laura Philips, oftewel All the king’s daughters het podium betreden. Ik heb nog nooit van ze gehoord, maar ze weten mij tijdens het eerste nummer al te boeien. Meerstemmige singer/songwriter, slechts zichzelf begeleidend middels Laura op akoestische gitaar. Hun frisse stemmen en vooral de combinatie van deze is erg pakkend. Maar het wordt nog leuker na het eerste nummer, als verteld wordt dat ze recentelijk tijdens het voorprogramma van Niels Geuzebroek nogal last hadden van een rumoerige zaal, en hier verbaasd zijn door de stilte en de aandacht. De humor, hun onderlinge interactie maar zeker hun innemendheid maakt dat de zaal ze in hun armen sluit.
Het optreden zet zich op de ingezette weg voort: muziek die aansluit bij de doodse stilte in deze serene sfeer wordt afgewisseld met humoristische anekdotes over hoe ze het concept van een “cover” om het publiek herkenbare nummers aan te bieden absoluut niet gesnapt hebben en juist covers doen die niemand kent. Of het verhaal hoe ze met een crowdfunding project proberen hun nog op te nemen EP te financieren. Grappig, eerlijk, innemend en daarbij muzikaal ook nog eens een geweldig optreden afleverend. Gevolg: een verdiende staande ovatie!
Het optreden van Jacqueline Govaert wat na een kwartiertje pauze en de mogelijkheid tot het halen van een drankje in de provisorische bar begint kent vele overeenkomsten maar ook grote verschillen. Ook dit optreden kenmerkt zich meer als “entertainment” dan als “concert”: de nummers worden aaneengepraat met persoonlijke ervaringen van Jacqueline. En ook zij weet dit humoristisch te brengen en de lachers op haar hand te krijgen. Maar met haar nummers weet ook zij doodse stilte te creëren in de zaal.
Het grote verschil: waar het eerste optreden zich kenmerkte door een frisheid, zijn de nummers van Jacqueline persoonlijker van aard. Ook het feit dat hier een piano voor de muzikale begeleiding gebruikt wordt zorgt ervoor dat de nummers toch wat zwaarder overkomen…
Het feit dat Jacqueline op een aantal momenten bijgestaan wordt door 2 zangeressen zorgt voor extra afwisseling en als na een uur de setlist afgewerkt is met een heus kerstnummer vind het publiek nog niet dat ze klaar is. Twee extra nummers, waarvan eentje samen met haar zangeressen maar volledig onversterkt. Een hele mooie intieme afsluiter, en ook hier staan de staande ovatie en het bijbehorend fluitconcert weer in schril contrast met de doodse stilte kort van te voren…
Naar Jacqueline wordt nogal vaak verwezen als “de ex-zangeres van Krezip”. Dit is absoluut een waarheid, maar ze heeft het absoluut niet nodig om op dit verleden te blijven teren om muzikante te blijven. Sterker: muzikaal gezien heeft ze enorme stappen gemaakt. Met Krezip heeft ze in een uitverkochte Heineken Music Hall gestaan. Maar vanavond heeft ze waargemaakt dat een groot publiek geen vereiste is voor een groots optreden. Ze heeft gewoon aan de verwachtingen voldaan die ik stiekem toch van haar had. Grootste verassing van vanavond zijn de twee zusjes die voor haar mochten openen. Zij zijn met stip op de eerste plaats van mijn “verassings support act lijst van 2013” terecht gekomen!
Met dank aan Marco Smeets – www.marcosmeets.nl voor het beschikbaar stellen van foto’s.
Jacqueline Govaert – Kapel (Eindhoven) 21/12/2013
105
vorig bericht